හුදකලාව කලාවක් වෙන තැන

හුදකලාව කලාවක් වෙන තැන

Wednesday 25 June 2014



පුර සඳ ආයෙමත් පායාපන්,මේ දිවි ගමනට පෙර වාගේ....

මගේ සහෝදර බුද්දික “අම්බුළුවාව පාමුල” අකුරු කරද්දී මම සයිබරයේ තවත් තැනක “හන්තාන පාමුල” අකුරු කරනවා. දවසක් බුද්දික අතින් ලියවෙන එක කතාවක ප්‍රදාන චරිතය වෙන්නේ මගෙත් එක්ක එකටම සාන්ත තොමසුවේ සිප් දිය බිවුව මගේම යාලුවෙක්,ඒ අහිංසකයාගේ ශරීරය යකඩ යකා ඉස්සරහාදී දෙකඩ වෙලා වැටිලා ආදරේ ගලාගෙන ගිය හැටි බුද්දික ලස්සනට අකුරුකරනවා “අම්බුළුවාව පාමුල”දී.. ගොඩාක් දෙනෙක් නොදැන හිටිය කතාවක්,අහින්සකයෙක්ට මොඩයා කිවුව සමාජයක් යාන්තමින් හරි වෙනස්කලාට මම මුලින්ම බුද්දීකට මේ ආචාරය පුදනවා,එක ආචාරයක් විතරක් නෙමේ  උත්තමාචාරයක්..


කතාවට ආරම්බයක් දෙනවා මෙහෙම.
2011 ජනවාරි 4 වෙනිදා නිවාඩු පිට හිටපු හමුදා නිලදාරියෙකුට පේරාදෙණියේදී තරුනුනයන් පිරිසක් පහර දෙනවා.මේක හුගදෙනෙක් දැක්කත් එක එච්චර ලොකු පහරදීමක් නොවෙන නිසා මිනිස්සු එතරම් තකන්නේ නෑ.එත් මේ කතාවත් අනිත් රණ්ඩු වල නිදන් කතාව වගේම වචනයේ පර්සමාප්ත අර්ථයෙන්ම ගවුම් කැලකට ගහගනිල්ලක්.හැබැයි එක වලංගු ගහපු මිනිස්සුන්ට මිසක් ගුටිකාපු අහිංසකයට නෙමේ.ඔහුගේ කතාව වෙනම එකක්.